Januari is nog maar net achter de rug en het begint al. ik voel de eerste lentekriebels aarzelend in mijn buik kriebelen.
Ik ben geen wintermens. November en december vind ik nog wel gezellige maanden. In het donker opstaan vind ik bepaald geen pretje, maar ik moet toegeven: in de wintermaanden is het binnen knus en warm. Sinterklaas, Kerstmis, met rijp bedekte boomtakken… het heeft wel wat. Maar na de feestdagen mag de winter ophoepelen van mij.
Loungestoelen
Natuurlijk gun ik schaatsliefhebbers een echte winter met veel vorst en een dikke ijslaag op sloten en meren. Toch ga ik voor een heel korte winter en een heel lange lente, die van mij in januari mag beginnen. Nou vooruit, in februari mag ook, maar niet later. Dus nadat supermarkten en bakkers de allerlaatste oliebollen verkocht hebben maar vóórdat de gemeente alle kerstbomen van straat heeft gehaald, koop ik mijn eerste bosje tulpen. En daarna potjes narcissen, hyacinten en blauwe druifjes.
Ook speur ik net als mijn hond het park af. Hij is op zoek naar…tja, dat wil ik eigenlijk niet eens weten. Ik ben op zoek naar de eerste tekenen van de komst van het mooiste seizoen van het jaar. Zie ik daar een krokus? Haal die zomerkleren maar uit de kast. Is dat een eenzaam lichtgroen blaadje aan een verder kale boom? Zet de loungestoelen alvast in de tuin.
Paasgeel
Helaas voor mij is het nog lang geen lente. En is de dag dat ik in een T-shirt en korte broek in de tuin kan zitten nog heel ver weg. Tot die tijd moet ik het doen met de paasgele tulpen in de vaas op tafel. En probeer ik te genieten van het winterweer. Misschien sneeuwt het volgende week wel en verandert het kale park in een heus winter wonderland!