Ik ben van de leeftijd dat ik weleens kleren kocht bij de Zij en mijn man bij de Hij. Het was duidelijk en overzichtelijk. Op een gegeven moment, in 1999, heetten beide winkels ineens WE Fashion. Dat was best lastig. In je eigen stad wist je wel welke WE-winkel welke kleding verkocht. Maar was je eens leuk aan het shoppen in een andere stad, dan werd het lastig. Dan kon je niet meer op het logo op de gevel afgaan, maar moest je richting winkel lopen om in de etalage de koopwaar te bekijken.
Was Hij/Zij/WE Fashion een voorloper van de huidige genderneutrale beweging? Want daar kunnen we wel van spreken. Inwoners van Amsterdam worden niet meer aangesproken met meneer of mevrouw. Ook de NS drukt reizigers genderneutraal op het hart geen spullen te vergeten in de trein. Bij de Hema mag je voortaan zelf kiezen of je dat jurkje of dat T-shirt met een draak erop geschikter vindt voor een meisje of een jongen – pardon: voor een kind.
Genderneutraal schrijven
Ik vind het een prima ontwikkeling. Iedereen mag dragen wat hij of zij wil; zich mannelijk, vrouwelijk of beide voelen. Maar wat betekent het voor onze taal? Wat betekent het voor mij als tekstschrijver? Gaan we de woorden hij en zij afschaffen en spreken we alleen nog van ‘persoon’. Betekent dit het einde van vrouwelijke en mannelijke woorden? Wat gaat er gebeuren met de bezittelijke voornaamwoorden? En waarom krijgt een onzijdig woord eigenlijk een mannelijk bezittelijk voornaamwoord? Het is toch genderneutraal? Het lost wel een lastig taalprobleem op. Nooit meer twijfelen of het ‘de regering die haar…’ of ‘de regering die zijn…’ moet zijn. Of ‘De NS die zijn/haar/hun treinen…’ Wat was het ook alweer?
Eén bezittelijk voornaamwoord
Wat dat betreft is het Engels praktischer. Als het niet duidelijk is of het om een vrouw/meisje of man/jongen gaat, gebruik je gewoon ‘their’. Each child has their own locker. Geen gehannes met ‘zijn/haar’. Wel zo gemakkelijk! Natuurlijk worden her and his nog wel gewoon gebruikt. Maar het is een stapje verder dan ons gekunstelde ‘Ieder kind heeft zijn of haar eigen locker’. Als tekstschrijver kan ik mooiere zinnen schrijven als ik het soms onvermijdelijke ‘Hij of zij heeft…’ niet meer probeer te vermijden.
In het kader van het genderneutrale debat pleit ik voor het afschaffen van een vrouwelijke of mannelijke vorm van woorden. Alle woorden hetzelfde bezittelijk voornaamwoord! Ook wel zo gemakkelijk voor alle nieuwe Nederlanders. Ons taaltje is immers al lastig genoeg om te leren met al die ingewikkelde spellings- en grammaticaregels.