Hyacint(h)

Tekstschrijver over spelling

Iedereen kent die mooie blauwe, roze of witte lentebloeier die bestaat uit kleine bloemetjes wel: de hyacint. Of schrijven we er een h achter en is het hyacinth? Misschien is tuinieren wel een van je hobbies, dan ken je deze bloem wel. Of wacht…is het toch hobby’s?

Het Engels is inmiddels zo verankerd in ons taalgebruik, dat veel mensen soms even de draad kwijt zijn. Aardig wat woorden in het Engels en Nederlands lijken behoorlijk op elkaar maar zijn net even anders. Zeker als je veel Engels hoort en leest, wordt het soms lastig om de juiste spellingswijze te kiezen. Het lijkt dan soms wel een labyrint(h) in je hoofd, als je naarstig op zoek bent naar het antwoord op de vraag of je een bepaald  woord schrijft met een i of y. Met een c of toch een k? Een enkele s of een dubbele s? Soms ga je aan jezelf twijfelen.

Babies of hobby’s

Voor expats is het al helemaal lastig. Nederlanders die al wat langer in den vreemde wonen, gaan ongemerkt hun moedertaal mengen met de taal van het land waarin ze wonen. Ik heb langere tijd in het Midden-Oosten gewoond, in een land waar de voertaal Engels was. Voor het magazine van de plaatselijke Nederlandse vereniging schreef ik artikelen en corrigeerde andermans kopij. Sommige artikelen waren in goed Nederlands geschreven, met alleen hier en daar een Engels woord of letterlijk vertaalde uitdrukking. Maar sommige teksten die ik onder ogen kreeg waren een volledige mengelmoes van Nederlands en Engels. De redacteur in kwestie hield dan zoveel mogelijk de Engelse spelling aan. Ik heb nog nooit in mijn leven zo veel c’s in k’s veranderd, zo veel ies in y’s (hobby’ en baby’s waren kennelijk woorden die nogal eens terugkwamen in de artikelen) en zo veel uitdrukkingen ‘vertaalt’ naar de Nederlandse variant.

Verengelsen

Hoe dan ook, het Nederlands is de laatste jaren behoorlijk verengelst. Het is zelfs een gewoon Nederlands werkwoord geworden, verengelsen.
Engelse woorden en gezegdes die ik als scholier niet eens kénde, laat staan gebruikte, bezigt mijn tienerdochter alsof ze altijd al in het Groene Boekje stonden. Dan hebben we het nog maar niet eens over de Engelse woorden die (nog!) niet in het Groene Boekje staan… Is de verengelsing (lelijk woord trouwens) van ons taaltje erg? Jammer? Internationaal? Onvermijdelijk? De meningen zijn verdeeld. Of beter gezegd: gemixt.